Het omarmen [Dutch]

De ultieme rocker, de perfecte asceet, de doorgedreven yogi, de dichter, de waarnemende boeddhist, niks van dat. Allemaal delen van een zijn dat ik elke dag opnieuw achter me laat om mezelf opnieuw uit te vinden. Een mens kan alleen zichzelf stapje voor stapje leren kennen, en leven volgens de wetten van dat vernieuwde zelfinzicht, in relatie met mens en maatschappij. Zo boven, zo beneden, zo binnen zo, buiten. Een mens, temidden de microkosmos en de macrokosmos, dient zichzelf en zijn unieke levensweg te omarmen, zonder meer. Ongelukkig zijn mag erbij horen, dan slaap je weer een paar dagen, ben je helemaal van de wereld, en denkt je eega dat je in alle stilte bent overleden. Het was maar de winterslaap, mijn schat. Hier ben ik weer, immer weder opgetogen. Want het leven brokt en schokt door. Voor mijn part niet naar een nieuwe tijd, dat is slechts culturele programmatie, die een paradijselijke toekomst voor ogen ziet, en daarbij de grondige fout maakt om het heden, hier-en-nu, in zijn totaliteit te vergeten. Ik hou van zwervers en van koningen, van priesters en van revolutionairen, van wetenschappers en van dwarsliggers. Ik hou van het bestaan in donkere tijden, kweekvijver van de groei, waarbij we allen gedwongen worden inventief te zijn, wij mensheid, allen samen. De vierde macht, de media, zijn een belangrijke factor voor het sturen van de publieke opinie. Opiniemakers, journalisten en scheppers van beeld en klank, de pen is machtiger dan het zwaard, vergeet dat nooit, en gebruik uw gaven wel! De perfectie zullen we nooit bereiken, ik zeker niet, hoewel ik er zo naar gestreefd heb, ik ben veel te hard verbonden met de underdog, en ben op die wijze natuurlijk er altijd zelf één gebleven. Zoals Herman Brood wijselijk zei: “Uiteindelijk ben ik overal welkom, maar hoor ik nergens bij”. Een buitenbeentje. Diep bewogen door wat zich zo afspeelt in dit maatschappijtje, Nu er zo bespaard wordt op cultuur en het blijkbaar nog des te meer een survival of the fittest schijnt te worden, vergeet de politiek in welke zin cultuur en creatieve schoonheid een bindmiddel is voor de samenleving. Ik ben als quasi mystiek persoon aanwezig om dit gebeuren waar te nemen, doch vanuit de onderzoekende houding van de wetenschapper, Einstein indachtig onthoud ik dat wetenschap en spiritualiteit best hand in hand gaan. En zo bevinden we ons al ruim zes zware jaren in een tijd van crisis, waarbij enkel de rijksten er baat bij gehad schijnen te hebben, en de rest werd kaalgeplukt. Ach ik ben medeplichtig, want ik heb ook superrijke vrienden, weliswaar virtueel, omdat ik altijd weer wil leren van anderen, en dan het liefst van mijn zogenaamde tegenpolen. Om dan vast te stellen, dat we in deze wereld, onafhankelijk van status of stand, in wezen niet zoveel verschillen. Doch, in tijden van maatschappelijke turbulentie, waarbij niemand weet waartoe dit alles leiden zal, dient een moreel bewust en verantwoordelijk mens ten allen tijde zich bij de wil van het volk te voegen. Dat is mijn belangrijkste regel van mijn persoonlijke Grondwet van dit Universum, anno 2014. Waartoe dit leiden zal weet niemand : een voedingsbodem voor revolutie hangt in de lucht tot 2024, zo werd ons voorspeld, en in het informatietijdperk is onwetendheid een keuze, de mensheid is politiek bewust en er is een horizontale kracht van het verbinden aanwezig, die de oude bestuursstructuren die piramidaal van aard waren, omverblazen. Sociale media, internet en informatie die overal vrij beschikbaar is geven het leven op een andere manier vorm. Het zijn boeiende tijden, en ik ben blij dat ik het allemaal kan aanschouwen. Ondanks de duistere toets van deze tijden, blijft het leven een uitermate boeiende belevenis, eens je je er volledig aan het leven hebt overgegeven. Benieuwd waartoe dit allemaal leiden zal. De uitdagingen zijn immens, maar de innovatieve scheppingskracht van de mens valt niet de onderschatten. Met goede moed de toekomst in, dat denk ik ervan. Alle hens aan dek! Ik ga ondertussen nog wat dichters, visionairen en profeten lezen, misschien kunnen die op enigerlei wijze de geest prikkelen, waar we anders in slaap dreigen te vallen.