![kristof Gabriel carina van hooymissen [my ancestor lieven once brewed the beer saint-michael]](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuf5AId3Z3RVqmJkfVPVXsz_-LO89rYUHadTXsJnXUtENc6Q3DYO4cH6Ii3cJfHvIOyYLuyB4usNk9rXPfKXqGqnUPGe6D30imXQzsKAEvPnR478_6_CpifikjSMW-V0GLBp8BWPUB_B32/s250/Red+PIll.jpg)
De dalai lama (77) heeft op 24 mei 2012 in Hoei de nieuwe boeddhistische tempel ingezegend. Mocht daar niet bij ontbreken, want wilde weldoener, grote fan en boeddhist in het diepst van zijn gedachten: Jan Peumans.
Mocht hij zich in dit leven blind laten leiden,
dan kiest hij voor de lama. "Niet Bart De Wever, maar de dalai lama is
mijn gids." Is de geestelijke leider van het Tibetaanse boeddhisme een
dagje in het land, dan komt daar veel volk naar kijken en luisteren.
Schoon volk. Excentriek volk. Kleurrijk volk. Veel culturen samen, daar
in Hoei, in de schaduw van de kerncentrale van Tihange, en veel talen
dooreen. Inclusief een groep klassieke Tibetanen die het plat Antwerps
blijken te beheersen. En één man met een Limburgse tongval: Jan Peumans.
Bent u boeddhist, meneer Peumans?
"Neen, maar ik heb wel grote sympathie voor het boeddhisme als levenshouding. Ik heb er in mijn eigen Riemst zelfs een straatje naar genoemd: de Tibetstraat. In het diepst van mijn gedachten bereik ik tegenover mijn medemens wat de dalai lama uitstraalt: respect, mededogen en tolerantie. Dat zijn voor mij de hoogste waarden in dit leven. Dat is waar ik naar streef."
En dat is dus ook waar u een deel van uw wedde - en van ons belastinggeld - voor afstaat: voor deze prachtige tempel in Hoei.
"Noem het een symbolische bijdrage. Voor de verbouwing zochten ze donateurs van een dikke 100 euro per jaar. Dat heb ik telkens gestort. En omdat ik mijn wedde als parlementsvoorzitter veel te hoog vind, heb ik daar wat duizenden euro's bovenop gedaan. In totaal heb ik 7.000 euro bijgedragen aan dit bouwwerk. Waarom ook niet? Ik ken dit domein als mijn achtertuin. Ik kom hier tot rust. Hoei ligt voor mij dichterbij dan de boeddhistische tempels in Vlaanderen."
Heeft u de dalai lama de hand mogen drukken?
"Ja! Ik zei: 'Uwe Heiligheid, ik heb U al een keer ontmoet in 2006.' Een domme opmerking natuurlijk, want die man drukt elke dag honderden mensen de hand. Vandaag in België, morgen alweer aan het andere eind van de wereld."
De lama - Tibetaans voor goeroe - is dan ook een reizend volkstheater. Waar hij ook komt, hangt het publiek aan zijn lippen. En terecht, want de man is voor zijn leeftijd nog erg kwiek. Ik vond 'm vooral grappig, meer dan inspirerend.
"Hij is de beide. Toen ik hem de tempel zag binnenkomen, deed me dat toch iets, emotioneel. Niet alleen omdat ik zijn politieke strijd steun - elk volk heeft recht op autonomie - maar ook omdat hij voor mij de hoogste morele leidraad is. Bovendien is hij inderdaad heel guitig. Hij heeft een lichtvoetigheid en hij straalt een bescheidenheid uit die andere geestelijke leiders missen. Toen iemand uit het publiek hem vroeg wat hij nog wist van zijn vorige leven, zei hij: 'Wat zou u willen dat ik nog weet wat er in mijn vorige leven is gebeurd? Ik herinner me niet eens meer wat er gisteren is gebeurd.' Dat is toch prachtig, zoveel zelfrelativering? Als de dalai lama zichzelf niet altijd ernstig neemt, wat zouden wij dat dan doen, wij die zo veel minder ver staan dan hij? Die man is een levenskunstenaar. Daar benijd ik hem om."
Heeft hij u veranderd?
"Ik denk het wel. Ik ben milder geworden in mijn oordeel. Vergevingsgezinder. Ik toon meer mededogen, in het politieke spel en daarbuiten. Nu zit ik nog te veel in de hectiek van elke dag, maar ik kan me best voorstellen dat ik hier over enkele jaren elke maand een dagje als vrijwilliger kom werken. Niets verhevens, hoor. Gewoon om wat rotzooi op te ruimen en me in alle rust te bezinnen."
Wat denken uw partijgenoten over uw fascinatie voor de lama?
"N-VA'ers zijn tolerante en breeddenkende mensen. Ze schrikken al lang niet meer van mij. U weet: ik ben een beetje een dwarse man. Ik ben naast een overtuigde Vlaming ook een overtuigde groene en ik kom heel graag in Wallonië. Ik ben niet de typische Voka-mens, zeg maar."
Stel dat u zich op een belangrijk moment in uw leven blind zou moeten laten leiden. Aan welke gids vertrouwt u zichzelf toe: aan Bart De Wever of aan de dalai lama?
"Aan de dalai lama natuurlijk. (Bulderlach) Zonder verder commentaar. Uiteraard heb ik vertrouwen in Bart, maar als we praten over blind vertrouwen: de dalai lama. Laat hem dan maar mijn gids zijn."
Bent u boeddhist, meneer Peumans?
"Neen, maar ik heb wel grote sympathie voor het boeddhisme als levenshouding. Ik heb er in mijn eigen Riemst zelfs een straatje naar genoemd: de Tibetstraat. In het diepst van mijn gedachten bereik ik tegenover mijn medemens wat de dalai lama uitstraalt: respect, mededogen en tolerantie. Dat zijn voor mij de hoogste waarden in dit leven. Dat is waar ik naar streef."
En dat is dus ook waar u een deel van uw wedde - en van ons belastinggeld - voor afstaat: voor deze prachtige tempel in Hoei.
"Noem het een symbolische bijdrage. Voor de verbouwing zochten ze donateurs van een dikke 100 euro per jaar. Dat heb ik telkens gestort. En omdat ik mijn wedde als parlementsvoorzitter veel te hoog vind, heb ik daar wat duizenden euro's bovenop gedaan. In totaal heb ik 7.000 euro bijgedragen aan dit bouwwerk. Waarom ook niet? Ik ken dit domein als mijn achtertuin. Ik kom hier tot rust. Hoei ligt voor mij dichterbij dan de boeddhistische tempels in Vlaanderen."
Heeft u de dalai lama de hand mogen drukken?
"Ja! Ik zei: 'Uwe Heiligheid, ik heb U al een keer ontmoet in 2006.' Een domme opmerking natuurlijk, want die man drukt elke dag honderden mensen de hand. Vandaag in België, morgen alweer aan het andere eind van de wereld."
De lama - Tibetaans voor goeroe - is dan ook een reizend volkstheater. Waar hij ook komt, hangt het publiek aan zijn lippen. En terecht, want de man is voor zijn leeftijd nog erg kwiek. Ik vond 'm vooral grappig, meer dan inspirerend.
"Hij is de beide. Toen ik hem de tempel zag binnenkomen, deed me dat toch iets, emotioneel. Niet alleen omdat ik zijn politieke strijd steun - elk volk heeft recht op autonomie - maar ook omdat hij voor mij de hoogste morele leidraad is. Bovendien is hij inderdaad heel guitig. Hij heeft een lichtvoetigheid en hij straalt een bescheidenheid uit die andere geestelijke leiders missen. Toen iemand uit het publiek hem vroeg wat hij nog wist van zijn vorige leven, zei hij: 'Wat zou u willen dat ik nog weet wat er in mijn vorige leven is gebeurd? Ik herinner me niet eens meer wat er gisteren is gebeurd.' Dat is toch prachtig, zoveel zelfrelativering? Als de dalai lama zichzelf niet altijd ernstig neemt, wat zouden wij dat dan doen, wij die zo veel minder ver staan dan hij? Die man is een levenskunstenaar. Daar benijd ik hem om."
Heeft hij u veranderd?
"Ik denk het wel. Ik ben milder geworden in mijn oordeel. Vergevingsgezinder. Ik toon meer mededogen, in het politieke spel en daarbuiten. Nu zit ik nog te veel in de hectiek van elke dag, maar ik kan me best voorstellen dat ik hier over enkele jaren elke maand een dagje als vrijwilliger kom werken. Niets verhevens, hoor. Gewoon om wat rotzooi op te ruimen en me in alle rust te bezinnen."
Wat denken uw partijgenoten over uw fascinatie voor de lama?
"N-VA'ers zijn tolerante en breeddenkende mensen. Ze schrikken al lang niet meer van mij. U weet: ik ben een beetje een dwarse man. Ik ben naast een overtuigde Vlaming ook een overtuigde groene en ik kom heel graag in Wallonië. Ik ben niet de typische Voka-mens, zeg maar."
Stel dat u zich op een belangrijk moment in uw leven blind zou moeten laten leiden. Aan welke gids vertrouwt u zichzelf toe: aan Bart De Wever of aan de dalai lama?
"Aan de dalai lama natuurlijk. (Bulderlach) Zonder verder commentaar. Uiteraard heb ik vertrouwen in Bart, maar als we praten over blind vertrouwen: de dalai lama. Laat hem dan maar mijn gids zijn."
Bron:
(HET LAATSTE NIEUWS, 25 mei 2012)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten