Wijze meditatietip gekregen van een goede vriend.

Ik nam hier in de vorige posts een looptje met mezelf, ik doe dat soms met opzet omdat ik mezelf niet te serieus neem en met een glimlach wil laten zien dat we allemaal maar gewoon mensen zien, allemaal van hetzelfde bloed geschapen.

Ik kreeg van een jarenlange mediterende de tip om http://nl.wikipedia.org/wiki/Ramana_Maharshi te bstuderen. Dit vond ik interessant omdat de man zich op de Veda's en de Upanishads baseert, teksten die ik ooit nog integraal wou lezen maar nog niet volledig integraal vond online - ik beperkte me voorlopig bij de Baghavad Gita en de Srimad Bhagavatam, maar deze man die ik hier als tip aangereikt krijg geeft ineens zien visie op basis van die wijze teksten uit de Vedische cultuur. De doorprikt alle maya van het ego en brengt ons meteen naar de essentie. Heel mooi is dat, in pure eenvoud!

Ik spendeer veel tijd op het internet maar begon dat te zien als een voortdurende meditatiebeoefening. Daarbij komt deze invalshoek van een jarenlang ervaren mysticus van pas, want voor we het weten zitten we verstrengeld in ego-constructies en vergeten we waar het echt om draait : ten allen tijde voor zoveel mogelijk mensen de juiste daden doen in het leven, wetende dat los van de persoonlijkheid er enkel het zuivere bewustzijn is. Het is een mooie verdieping van het Ken Uzelf.

Het doel van jñāna-yoga is het verkrijgen van zelf-kennis of beter gezegd een wezenlijk, definitief inzicht in de ware aard van het bewustzijn zelf dat aan de basis van het leven staat. Het betreft dus geen louter zintuiglijke of theoretische kennis. Om tot een dergelijk wezenlijk inzicht te komen vraagt van de aspirant constant en gedegen, diepgaand (zelf)onderzoek, (atma)vichara geheten.

Het hele proces kent drie fasen:  

• sravana, de informatieve fase: studie van de geschriften en luisteren naar de woorden van de goeroe; 
• manana, reflectie en verwerking;  
• nididhyasana, absorptie en realisatie.

Zuiver bewustzijn is aan het goddelijke gelijk. In wezen is het louter gelukzaligheid. In waarheid bestaat er niets anders dan dat.

Dit ontwaken en realiseren van de aard van ons diepste wezen en daarmee van de totaliteit van alle bestaan noemt men zelfverwerkelijking of zelfrealisatie. Vaak gaat het in eerste instantie om een kort flitsend inzicht dat weer wegebt en vaak achteraf wordt geïnterpreteerd als een bijzondere ervaring. Maar het geeft de aspirant spirituele zekerheid en vormt een grote stimulans om door te gaan op de ingeslagen weg.

Voor de zelf-gerealiseerde ( de zogenaamde 'Jnani' ) mens wordt het leven intentieloos, zonder enig persoonlijk belang. Zo iemand zal steeds precies zo handelen zoals het in een gegeven situatie voor iedereen het beste is. Zijn handelen is even natuurlijk als zijn ademhaling, niet langer gekleurd of verkrampt door een persoonlijk zelfbewustzijn. Een dergelijke verlichte is een zegen voor de mensheid en de wereld is nooit zonder zulke mensen geweest. Voorbeelden van de klassieke jnani zijn Adi Shankara (Sri Shankaracharya, ong. 788-800) en, meer recentelijk, Ramana Maharshi (1879-1950), Nisargadatta Maharaj (1897-1981) en Sri Atmananda (Krishna Menon, 1883-1959). Ook in het westen krijgt de filosofie van de non-dualiteit, de advaita, steeds meer bekendheid. In Nederland zijn Wolter Keers (1923-1985) en Alexander Smit (1948-1998) er bekende pioniers van geweest.

Bron : http://nl.wikipedia.org/wiki/J%C3%B1%C4%81na-yoga

Dit gezegd zijnde tracht ik als nuttige bezigheid me de komende tijd te verdiepen in de noden van de Vierde Wereldbeweging in België. Het zijn de zwaksten die het meest aandacht onze aandacht moeten verdienen, uiteindelijk.