![kristof Gabriel carina van hooymissen [my ancestor lieven once brewed the beer saint-michael]](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuf5AId3Z3RVqmJkfVPVXsz_-LO89rYUHadTXsJnXUtENc6Q3DYO4cH6Ii3cJfHvIOyYLuyB4usNk9rXPfKXqGqnUPGe6D30imXQzsKAEvPnR478_6_CpifikjSMW-V0GLBp8BWPUB_B32/s250/Red+PIll.jpg)
De lasten eenzijdig opleggen aan gezinnen, werknemers en overheidsconsumenten, en tegelijk een kaste van fiscale onaanraakbaren blijven ontzien, is iets kroms dat je nooit recht zult kunnen praten
Minister van Financiën Johan Van
Overtveldt (N-VA) hoopt de kakofonie over de vermogenswinstbelasting
binnen de regering te smoren door een oproep om het debat voortaan
binnenskamers te voeren.
Dat lijkt ons eerlijk gezegd een vrij ijdele hoop. Dit debat gaat niet meer weg, eenvoudigweg omdat het heel breed in de samenleving leeft en gedragen wordt. De schrijnend onrechtvaardige verschillen tussen de manier waarop nieuw inkomen uit arbeid en nieuw inkomen uit kapitaal worden belast, kunnen niet genegeerd of geminimaliseerd worden, hoe graag men de statistiek daarvoor in sommige kringen ook misbruikt. Internationale organisaties zoals het IMF en het OESO, academici en economen van alle gezindten en strekkingen en zelfs een groeiende groep ondernemers durven toe te geven dat zo'n verschillende belastingdruk niet langer vol te houden valt. Dit leeft niet alleen bij de linkervleugel van het politieke spectrum, maar dwars doorheen de samenleving.
Zeker wanneer het officiële discours en verhaal van deze coalitie is dat er geen alternatief is voor haar doelstellingen. Zelfs diegenen die in dat verhaal meestappen, beseffen dat er ook dan nog altijd alternatieven blijven in de manier waarop je die doelstellingen kunt halen. De lasten eenzijdig opleggen aan gezinnen, werknemers en overheidsconsumenten, en tegelijk een kaste van fiscale onaanraakbaren blijven ontzien, is iets kroms dat je nooit recht zult kunnen praten.
Dat is alvast het voordeel geweest van de hoorzittingen rond de beleidsvoornemens van de nieuwe excellenties. Zelfs al waren die maar een flauw afkooksel van de hearings die in de Europese Unie gehouden worden, volstonden ze toch al om deze fundamentele beleidskeuze overduidelijk te maken, en de meningsverschillen hierover binnen de coalitie aan te tonen.
Dat wuif je niet weg met de oekaze om het debat niet langer publiek te voeren. Niet na Lux Leaks, niet na de rulings van Belgische bedrijven, niet na de uitverkoop van Marc Coucke.
Het debat draait niet langer om de besparingen op zich, zelfs al kun je ook daarover een aardige boom opzetten. Het debat draait om de rechtvaardigheid en de evenredigheid van de inspanningen die daarvoor geleverd moeten worden. Het idee dat die alleen door de inkomens uit arbeid gedragen moeten worden, terwijl anderen zichzelf van iedere maatschappelijke verantwoordelijkheid denken te mogen ontslaan omdat ze nu eenmaal beter verdienen en ondernemender zijn, is iets wat je nooit, maar dan ook nooit, uitgelegd, laat staan verkocht of aanvaard krijgt.
Yves Desmet
Opiniërend hoofdredacteur
Dat lijkt ons eerlijk gezegd een vrij ijdele hoop. Dit debat gaat niet meer weg, eenvoudigweg omdat het heel breed in de samenleving leeft en gedragen wordt. De schrijnend onrechtvaardige verschillen tussen de manier waarop nieuw inkomen uit arbeid en nieuw inkomen uit kapitaal worden belast, kunnen niet genegeerd of geminimaliseerd worden, hoe graag men de statistiek daarvoor in sommige kringen ook misbruikt. Internationale organisaties zoals het IMF en het OESO, academici en economen van alle gezindten en strekkingen en zelfs een groeiende groep ondernemers durven toe te geven dat zo'n verschillende belastingdruk niet langer vol te houden valt. Dit leeft niet alleen bij de linkervleugel van het politieke spectrum, maar dwars doorheen de samenleving.
Zeker wanneer het officiële discours en verhaal van deze coalitie is dat er geen alternatief is voor haar doelstellingen. Zelfs diegenen die in dat verhaal meestappen, beseffen dat er ook dan nog altijd alternatieven blijven in de manier waarop je die doelstellingen kunt halen. De lasten eenzijdig opleggen aan gezinnen, werknemers en overheidsconsumenten, en tegelijk een kaste van fiscale onaanraakbaren blijven ontzien, is iets kroms dat je nooit recht zult kunnen praten.
Dat is alvast het voordeel geweest van de hoorzittingen rond de beleidsvoornemens van de nieuwe excellenties. Zelfs al waren die maar een flauw afkooksel van de hearings die in de Europese Unie gehouden worden, volstonden ze toch al om deze fundamentele beleidskeuze overduidelijk te maken, en de meningsverschillen hierover binnen de coalitie aan te tonen.
Dat wuif je niet weg met de oekaze om het debat niet langer publiek te voeren. Niet na Lux Leaks, niet na de rulings van Belgische bedrijven, niet na de uitverkoop van Marc Coucke.
Het debat draait niet langer om de besparingen op zich, zelfs al kun je ook daarover een aardige boom opzetten. Het debat draait om de rechtvaardigheid en de evenredigheid van de inspanningen die daarvoor geleverd moeten worden. Het idee dat die alleen door de inkomens uit arbeid gedragen moeten worden, terwijl anderen zichzelf van iedere maatschappelijke verantwoordelijkheid denken te mogen ontslaan omdat ze nu eenmaal beter verdienen en ondernemender zijn, is iets wat je nooit, maar dan ook nooit, uitgelegd, laat staan verkocht of aanvaard krijgt.
Yves Desmet
Opiniërend hoofdredacteur
Bron : http://www.demorgen.be/opinie/neen-minister-van-overtvelt-dit-debat-gaat-niet-meer-weg-a2125830/
Een interessante analyse valt hier te lezen in het Engels : THE PROBLEM OF CAPITAL, LABOUR AND EMPLOYMENT [Aanbevolen] - Of Bailey hier gelijk heeft weet ik niet, dat zal de toekomst moeten uitwijzen. Ze blijft één van de architecten van de Nieuwe Wereldorde. Haar visie is ér nochtans wel één waar ik me kan in vinden, laten we hopen dat het niet enkel een utopische gedachte is. Hier 2 basisgedachten waar ze van vertrekt:
1. The steady and planned education of the people of every nation in right human relations and the cultivation of the spirit of goodwill. This will lead to a complete revolution of the present political regimes, which are largely nationalistic in their planning and selfish in their purposes. True democracy, at present only a dream, will be founded on education for goodwill.2. The education of the children of the future in the fact of human unity and the use of the world's resources for the good of all.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten