Melding van CD&V betreffende het overlijden van Eric Antonis [Dutch]

Het is met diepe droefheid dat we vandaag afscheid nemen van Eric Antonis. Antwerpen verliest een monument. Eric Antonis is de man die Antwerpen weer als culturele hoofdstad van Vlaanderen op de kaart zette: eerst als intendant van Europese cultuurhoofdstad ‘Antwerpen 93’, en nadien – gedurende tien jaar – als schepen voor Cultuur. Eric was een cultuurminnaar pur sang, met een groot hart voor de theaterkunsten”, zegt schepen voor Cultuur Philip Heylen: “Het was voor mij een voorrecht en een grote eer dat ik in 2004 in zijn voetsporen mocht treden. Eric was een atypisch politicus: zo liet hij mij als gemeenteraadslid een jaar lang in zijn schaduw lopen: hij bracht me in contact met alle cultuurmakers en cultuurinstellingen van de stad, vooraleer ik de fakkel mocht overnemen als schepen voor Cultuur. Hij was de beste leermeester die elk beginnend politicus zich zou kunnen dromen. Ik verlies een mentor en een vriend.”

“Na het succes van 'Antwerpen 93' stampte Eric Antonis de 'Zomer van Antwerpen' uit de grond. Hij zorgde ervoor dat de reuzen van Royal de Lux geregelde gasten in de stad werden. Hij begreep als eerste dat grote culturele evenementen een uitstekende vorm van citymarketing waren. Hij plantte vele cultuurzaadjes – zaadjes waarvan we tot vandaag de vruchten plukken in Antwerpen. Het Museum aan de Stroom (MAS) op het Eilandje is maar één van de vele realisaties van Antonis die een blijvende stempel drukken op het cultuurbeleid van Antwerpen. De stadstheaters konden weer floreren onder zijn stuwend enthousiasme, hij hertekende het Antwerpse museumlandschap, het Felixpakhuis maakte hij tot het levend geheugen van de stad en met de verhuizing van de stadsbibliotheek naar het De Coninckplein blies hij die buurt nieuw leven in.”

“‘Antwerpen 93’ werd ingeluid met een slogan die twintig jaar na datum nog steeds in het geheugen staat gegrift: ‘Kan kunst de wereld redden?’ Die vraag, en het feit dat ze nooit een volledig antwoord kon krijgen, illustreert nog het best Antonis’ genuanceerde kijk op de wereld van kunst en cultuur – en het belang ervan voor de samenleving.”