RIP ANTONIS
Een
week of twee geleden zat ik in de cafetaria van het Turnhoutse theater
genaamd Het Gevolg, in de Otterstraat. De uitbater van deze cafetaria
wilde zijn staminee oorspronkelijk "De Oorzaak" noemen, wat naast "Het
Gevolg" niet slecht zou hebben geklonken, maar toen hij daarvoor geen
licht op groen kreeg, doopte hij zijn gezellige plek "Café Eric
Antonis". "Is dat niet overdreven," zo vroeg ik voorzichtig. "Neen," zei
de man achter de toog. "Als er één persoon is die zoiets verdient, dan
is hij het wel." "Ja, misschien wel," gaf ik toe.
Drie
dagen daarna, vrijdag 14 november, ging de heer Antonis van ons heen,
op 73-jarige leeftijd, en de tweede zaterdag daarop namen wij allen
voorgoed afscheid van hem in de Antwerpse Kathedraal. In de Sinjorenstad
wordt hij vooral herdacht om twee kolossale verdiensten minstens: zopas
nog de oprichting van het fenomenale museum Het Mas, en voorts het net
zo omvangrijk succesrijke festival "De Zomer Van Antwerpen", ieder jaar
uitverkocht maanden op voorhand. Maar in de Kempen, en zeker in en om
Turnhout, staat Antonis natuurlijk bij uitstek voor de bouw van De
Warande, een van de allermooiste culturele centra van onze gehele natie.
Zelfs
toen ikzelf nog maar een kleuter was, en ons Vake nam mij mee naar "de
boekerij", werd ik reeds als het ware bedwelmd door de hart verwarmende,
fijnzinnige atmosfeer van kunst en cultuur in dit fraaie gebouw. De
inkomhall is er een beetje op achteruitgegaan. De luxueuze fauteuils,
met de staande asbakken ernaast, zijn er al zeer lang geleden
weggesleept - jammer, want die zaten érg lekker. De praktische balie,
vroeger als je binnenkwam aan je rechterkant, is veranderd in een koud,
wit ei, meer links, waarbinnen het volgens mij maar vreemd toeven is. De
ganse bibliotheek is tijdelijk naar het Sint-Vic verhuisd en de nieuwe,
ondergrondse feestzaal ontbeert die bruine, warme steen en die
rondingen in plaats van hoeken, als waarmee De Warande oorspronkelijk
was getekend - maar goed, al deze dingen blijven in ontwikkeling, De
Warande blijft een thuishaven om U tegen te zeggen. In het bijzonder de
schouwburg: voor àlle Vlaamse artiesten een summum om dààr te mogen
spelen!
Mensen
met de integriteit van Erik Antonis kom je maar zelden tegen. Nog niet 1
op de 10.000 is tegelijk zo bevlogen én zo bedachtzaam. Ik ben als
acteur maar een kleine, onbelangrijke vis - welnu, zelfs naar mij is
Antonis, over mijn carrière verspreid, liefst drié keer komen kijken,
nooit zonder mij nadien ook een paar betrokken, motiverende commentaren
over te brengen. Dat zo'n groot meneer zelfs voor zo'n kleine garnaal
als ik tijd wist te maken - een engagement waar àl
onze cultuurdragers zich aan zouden mogen spiegelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten