It was a black Capricorn day ... [Dutch]

Een dokter waar ik vroeger mee in dezelfde vrijwilligerswerking zat heeft het land verlaten. Tijd om met pensioen te gaan, zijn tijd was aangebroken, en hij omarmde dat volkomen, want de politiek maakt er een zootje van en doet niet anders dan ruzie maken. Er speelt zich al een ware burgeroorlog af in het parlement en via de media waarbij nu recent Brussel tegenover Antwerpen komt te staan. Ik heb me op facebook even ferm kwaad gemaakt op Bart De Wever, maar de Boeddha fluistert me toe : “Kristof, het middenpad, maak u daar niet druk in. Alles zit in u, zoek het niet buiten u”. Misschien moeten ze het zelf maar oplossen, alleen jammer hoe hard alles gespeeld wordt. Sommige beslissingen van Bart De Wever vind ik zelf niet helemaal slecht, op bepaalde punten treedt hij strenger op, waar het vroeger misschien te laks en té vrij was. Alleen die communautaire oorlog die van een taalstrijd nu de oorlog tegen de socialisten is geworden. De Wever zijn goed recht, maar moet je vijand echt dood? Het naast elkaar kunnen samenleven temidden tegengestelde visies, daar grijp ik naar terug. De Dalai Lama indachtig. Ik ben echt kwaad op mezelf dat ik me zo kwaad heb gemaakt op Bart De Wever, maar wanneer gaat het ruziemaken toch eens stoppen tussen tegenpolen? De arts die met pensioen gegaan is woont nu afgelegen op een berg in Kroatië als ik het goed heb, als een ware kluizenaar ver weg van het gerommel dat zich in België vandaag afspeelt. Ik moet toegeven dat ik vandaag mijn dag niet had, een tand laten ontzenuwen, er is ferm aan mijn mond gesleuteld, mijn lichaam sloeg even tilt door de adrenaline in de verdoving en er was wat stress in mijn privéleven. Laat ik naar die wijze raad van een wijze mens luisteren die me zei: 'Het zit in u, Kristof. Ga maar wat op uw bed liggen en de Goden zullen vanzelf wel tot u beginnen spreken in uw meditatie'. Misschien moet ik dat maar doen ook. Terug naar dat Edele Middenpad. Facebook en internet in het algemeen zijn al zo'n gewoonte geworden, dat ik ondanks de voordelen van de technologie soms verlang naar de tijd zonder smartphones, zonder facebook, zonder het continu te worden meegezogen in de waanzin van deze samenleving die versplintert, dat gaf psychiater Dirk De Wachter ook al aan. Meer kunnen we niet, de fouten die we in de wereld zien in onszelf verbeteren. Als ik de mogelijkheid had verhuisde ik binnen de maand, naar de Ardennen ofzo, of naar het buitenland : Schotland, Ierland, het Verenigd Koninkrijk of Zwitserland. Indien ik het zou kunnen doen, was ik weg. Maar ik zit hier voorlopig vast, dat is het lastige van de zaak. In een stad die zo enorm polariseert en je ziet dat ook in het hele land zo gebeuren. Wanneer ik vloekte op mijn eega, lacht ze me toe: “Allez Kristof, den Bart, da's toch ne coole”, grinnikt ze dan plagend. En die meent dat, hé! Allez, vooruit dan. In het Middenpad lig je daar niet wakker van. In een gepolariseerd land is dat midden steeds moeilijker te houden. Als we ons verstand gebruiken kunnen we voorkomen dat hier een soort ware burgeroorlog wordt uitgevochten tussen tegengestelden, ook tussen de verschillende klassen en standen onderling. In muziek kan ik me uiten, dat is de pure zaligheid. Dankbaar ben ik voor de vele mooie muzikanten die de aarde rijk is.

Ik glimlach. Den Boeddha had gelijk. Probleem opgelost. Mededogen terug voor wie dit allemaal veroorzaakt. Ofwel genieten ze ervan en moet ik ze dat gunnen, ofwel weten ze niet beter, en moet ik dan maar het voorbeeld geven. Meer kunnen we niet. Vlaanderen mijn land, wordt dat de toekomst? Wie zal het zeggen? Verandering is een onderdeel van het leven, individueel en collectief. De mensen blijven uiteindelijk hetzelfde. Als je door de Nationalestraat loopt in Antwerpen passeren daar talloze nationaliteiten door elkaar, in vrede, genietend van het zicht van de vele winkeltjes, gezellig naast elkaar, met eveneens handelaren van allerlei nationaliteiten. Daar kun je genieten van de sfeer, daar heeft niemand last van wat er in de politiek en in de media aan veldslagen wordt uitgevochten. Dat soort van Nationalestraat, met die sfeer van gezapige onschuld en dromerigheid moeten we kunnen bewaren. En hopen dat onze leiders elkaar niet letterlijk gaan afslachten, want politiek blijft een harde wereld, dat weet ik van een vriend die bevriend was met een politicus, nota bene van de N-VA die toegaf hoe een harde wereld het is. “Vrienden heb je niet in de Wetstraat, vergeet dat maar”. Die politicus kwam bij die vriend van vroeger zijn hart luchten en op adem komen, en dat werden daar bij hen soms stoute feestjes. Niet voor publicatie. De boer echter, die ploegde toch voort. En nu naar bed, mantra's chanten in stilte, tot ik opstijg naar het Nirvana. Hopelijk komen de Goden me niet teveel lastigvallen, want die kunnen ook soms een pak ruzie maken, afhankelijk van in welke bardo je vertoeft. Slaapwel, en vergeef me mijn slechte dag. It was a black Capricorn day ...