Schuldig verzuim

Voor wie het hazenpad kiest.
Wanneer verlaten een misdrijf wordt
Vluchten en verzuimen
Vluchten om te verzuimen
Verzuimen te helpen
Het misdrijf van het niet verlenen van bijstand aan een persoon in gevaar als bedoeld in art. 422bis Sw. onderstelt, naast het op de hoogte te zijn van het groot en ogenblikkelijk gevaar waarin het slachtoffer verkeert, de opzettelijke weigering het slachtoffer de hulp te verschaffen waardoor dat gevaar in de mate van het mogelijke wordt afgewend; op grond van voormeld misdrijf straft de wet de bewuste en opzettelijke onverschilligheid, de egoïstische weigering om hulp te bieden en niet de ondoeltreffendheid, onhandigheid of ontoereikendheid van de hulp die op grond van een beoordelingsfout of een verkeerde diagnose is verleend.
 

Men begaat het misdrijf van schuldig verzuim wanneer men verzuimt hulp te verlenen aan een persoon in groot gevaar. Men maakt zich aldus schuldig aan schuldig verzuim wanneer men een ongeval veroorzaakt en geen hulp verleent aan een in gevaar zijnd slachtoffer, hetgeen het geval zal zijn wanneer men op de vlucht slaat en een ernstig gewond slachtoffer achterlaat. Schuldig verzuim wordt strafbaar gesteld met gevangenisstraf van 8 dagen tot een jaar en een geldboete van vijftig tot 500 euro. Verzwaring van de straf wordt voorzien wanneer het slachtoffer minderjarig is of wanneer de motieven van het verzuim ingegeven zijn door specifieke motieven zoals racisme. De wet eist terzake niet dat u heldendaden stelt. Voor het misdrijf is immers vereist dat de verzuimer kon helpen zonder gevaar voor zichzelf of de andere.
 

Deze strafbepaling zet het morele gebod tot hulpvaardigheid aan mensen in nood om in een afdwingbare juridische plicht om aldus solidariteit en bewustwording tussen de mensen te bekomen.