Als prostituee ben ik voor mijn overheid nooit gewoon een mens met een baan (Start een petitie voor decriminalisering)

Amnesty International beschouwt sekswerkers als mensen, en dat is historisch

Hella Dee is een Nederlandse prostituee en de voorzitter van Sekswerk Nederland, een onderzoeksorganisatie voor en door sekswerkers. Zij schrijft onder een pseudoniem.

13 augustus 2015

LEES LATER 

 1Een prostituee in de Amsterdamse Walletjes. In Nederland is een trend te zien naar gedeeltelijke (re)criminalistiek, maar zowel Amnesty als Dee wijzen dit beleid af.©Belgaimage

SHARE

Als legaal werkende prostituee ben ik gewend aan financiële uitbuiting door het handjevol overheidsgekeurde bordelen - zij kunnen eisen wat ze willen want ik heb toch geen legaal alternatief

Amnesty International heeft na twee jaar onderzoek besloten dat het zich actief gaat inzetten voor decriminalisatie van sekswerk. De mensenrechtenorganisatie sluit zich hiermee aan bij de Verenigde Naties, de World Health Organisation en de Human Rights Watch. Ook wordt het voorstel wereldwijd gesteund door prostituees, verenigd in organisaties zoals de African Sex Workers Alliance en de Durbar Committee (met 65.000 leden) in India.

Decriminalisatie is noodzakelijk voor prostituees om veilig en gezond te werken en te leven, zegt Amnesty. Opvallend is hier het onderscheid tussen decriminalisatie en legalisatie. Decriminalisatie betekent dat sekswerkers niet de wet hoeven te breken om te werken. Legalisatie, zoals in Nederland, houdt in dat een overheid zeer specifieke wetten maakt die sekswerk reguleren. Dit betekent, wederom zoals in Nederland, dat veel prostituees niet in het gereguleerde systeem kunnen passen en alsnog onveilig werken. Als legaal werkende prostituee ben ik gewend aan financiële uitbuiting door het handjevol overheidsgekeurde bordelen - zij kunnen eisen wat ze willen want ik heb toch geen legaal alternatief.

Amnesty benadrukt dat ook zaken als samenwerking tussen prostituees, locatieverhuur en het aannemen van werknemers gedecriminaliseerd moeten worden. Dit stuit op weerstand bij enkele feministische stromingen en conservatief christelijke groeperingen. Zij beweren dat Amnesty 'pooiers' en verkrachtingen wil legaliseren. Volgens prominent antiprostitutieactivist Julie Bindel heeft Amnesty toegegeven aan een 'pooierlobby' die vrouwenhandel zou promoten. Nederlandse feminist Elma Drayer sluit zich hierbij aan en noemt sekswerkers die Amnesty supporten, zoals ik, machtige lobbyisten die betaald worden door dit geheime netwerk.

Hollywood-waardige intrige terzijde, lijken de oude stijl feministen en seksueel conservatieve christenen vooral morele verontwaardiging te voelen over seks tegen betaling. Hun bewering dat decriminalisatie mensenhandel en misbruik aanmoedigt, houdt immers geen stand. Zelfs de Global Alliance Against Trafficking, de belangrijkste antimensenhandelorganisatie ter wereld, raadt decriminalisatie aan.

SHARE

De beslissing van Amnesty om sekswerkers te beschouwen als mensen - mét recht op veiligheid, gezondheid, privacy, vrije keuze van beroep en gelijkheid voor de wet - is historisch

De beslissing van Amnesty International om sekswerkers te beschouwen als mensen - mét recht op veiligheid, gezondheid, privacy, zelforganisatie, vrije keuze van beroep en gelijkheid voor de wet - is een historische gebeurtenis. Het heeft directe gevolgen voor sekswerkers, zeker in Europa. Hier is namelijk sinds enkele jaren een trend te zien naar gedeeltelijke (re)criminalisatie. Met name het Zweeds model, dat de klanten en werknemers van sekswerkers strafbaar stelt, is populair.

Amnesty International wijst dit beleid af. Uit het onderzoek blijkt namelijk dat het Zweeds model leidt tot meer (seksueel) geweld door politie en nepklanten. Als sekswerkers aangifte doen, worden zij vaak uit hun huis of zelfs uit het land gezet. Dat is niet gek, want dat is precies de bedoeling. Volgens Ann Martin, hoofd van het Zweedse antimensenhandel-politieteam: "Natuurlijk heeft de wet negatieve gevolgen voor vrouwen in prostitutie, dat is wat we willen bereiken." Het idee is dat als prostituees het maar moeilijk genoeg hebben, ze vanzelf stoppen met hun werk. Dat lijkt lastig te rijmen met de bewering dat prostituees vrijwel altijd gedwongen werken. Je zou haast denken dat de veiligheid van prostituees hier helemaal niet de prioriteit is.

Het debat rond prostitutie lijkt misschien vooral een intellectuele discussie, maar niets is minder waar. Als Nederlandse prostituee ben ik voortdurend bang dat ik word opgepakt ("Als je vertelt wie je pooier is, laten we je gaan."). Agenten dreigen mijn vrienden hun kinderen te ontnemen of het land uit te zetten vanwege hun baan. Mijn huisbaas mag me op straat zetten omdat ik geld verdien met 'legaal' werk. Ik ben afhankelijk van onredelijke exploitanten maar ik kan niet legaal zelfstandig werken. Geen gemeente geeft een hoer immers een vergunning. Ik ben voor mijn overheid nooit gewoon een mens met een baan. Gelukkig denkt Amnesty International daar anders over.

http://www.demorgen.be/opinie/als-prostituee-ben-voor-mijn-overheid-nooit-gewoon-een-mens-met-een-baan-a2420719/