De broeders van de schaduw

De broeders van de schaduw die bewust het kwade hebben verkozen, zijn onze ergste vijanden. Vaak zijn het mannen en vrouwen met een innemende persoonlijkheid, schijnbaar liefdevol en onzelfzuchtig, soms ogenschijnlijk toegewijde vrienden. Waren ze weerzinwekkend, dan zou hun kwalijke werk van ontbinding en het brengen van ellende over de mensheid zichzelf tenietdoen. Ze hebben succes met valstrikken en verlokkingen, nooit door weerzinwekkend of schrikaanjagend te zijn, want het kwaad heeft soms alleen succes door de gefingeerde schoonheid ervan. Mensen falen niet door toedoen van anderen; ze mislukken van binnenuit. De broeders van de schaduw werken door verleidingen, door denkbeelden, door suggesties, door de schrift aan te halen, door een beroep te doen op de ijdelheid van hun slachtoffer, alsof hun pleidooi de hogere deugden betreft, door in te spelen op hun egoïsme en door onwaardige hartstochten te wekken. Onschuld is geen voldoende bescherming. Verwerf kennis, zoek naar wijsheid; versterk het hart door liefde en leer te vergeven – niets doet het kwaad zo snel afnemen als het vertrouwen in en opvolgen van deze oude regels. De methoden van de zwarte magiërs variëren; en deze broeders van de schaduw zijn van velerlei graden en klassen, van hoge in het kwaad verlichte wezens van ‘spirituele verdorvenheid’ omlaag langs de schaal die eindigt bij de slachtoffers die in hun netten zijn verstrikt, zonder te weten welk gevaar ze lopen. Het lot van de ongelukkige broeders van de schaduw is vernietiging, want zij hebben hun wil geplaatst tegenover de stroom van de evolutie die ontspringt aan het hart van de natuur en die door ieder atoom vloeit; en daarom wordt hun persoonlijke ego tenslotte weggevaagd. Maar voordat dit laatste stadium van vernietiging aanbreekt, sleuren de stromen van de natuur hen mee in de draaikolken van de grove stof, die de portalen zijn naar Tartarus of avichi.