Ik begin aan het nieuwe boek : de Kundalini Kliniek.

Jaren geleden, niet zolang voor dokter Detlef Petry op pensioen ging, trad ik op voor Soteria Nederland. Dokter Petry was daar ook aanwezig. Ik beloofde aan de aanwezige staff dat ik er alles aan zou doen om een soortgelijk project in Vlaanderen van de grond te krijgen. Dat idee verdween naar de achtergrond. Nu ik zelf wat rustiger ben sinds ik het rock'n roll-leven wat heb ingeruild voor een doorgedreven yogabestaan, met als enige verslaving nog nicotine (waar ik ook eens vanaf moet zien te geraken - maar alles op zijn tijd), vind ik de tijd en ruimte om dienstbaar, toch vreugdevol, volledig in de geest van Tsong-Kha-Pa's leringen, dit boek samen te stellen. Het boek zal De Kundalini-kliniek heten (in het Engels The Kundalini Clinic), ik zal me ook verdiepen in het werk van Dr Loren Mosher, wiens boek ik niet meer heb omdat ik het cadeau deed aan een psychiater, maar wiens levenswerk ik enorm waardeer en belangrijk vind voor Vlaanderen. Vanuit eenzelfde dienstbaarheid als dokter Detlef Petry, wens ik hieraan te werken. Ik heb mijn laatste reeks boeken besteld en ben nu wel voldaan qua leringen. Ramana Maharishi zijn boodschap was de Kers of de Taart. Ik heb de stilte in mezelf gevonden en kan mijn dienst verder vorm geven. Ik draag dit boek ook op aan Dokter Detlef Petry als dank voor zijn inzet en roep om een menselijke, humane psychiatrie. Een deel van de mensen die daar belanden horen er trouwens niet thuis, en maken gewoon een spirituele noodtoestand (Engels: Spiritual Emergency) door. Deze mensen hebben dringend nood aan een Kundalini Clinic, zoals deze reeds in het leven werd geroepen door Dokter Lee Shanellana, auteur van "Kundalini, psychosis or transcendence). Dr Shanella werkte ook samen met Dokter Gabriel Cousens. Ik ben vreugdevol en vol goede moed dat ik hieraan mag werken. Ik laat mijn andere boeken even liggen, buiten dat van Charles Jarvis, waar ik wel nog zal aan werken. Mondjesmaat, aan een gezapig tempo, komt alles wel in kannen en kruiken. Ik doe het voor zij die geen stem hebben, maar ze dringend nodig hebben. Ik ben vreugdevol en hoopvol voor de geestelijke gezondheidszorg van de toekomst. Een idealisme van mij om daar - net als dokter Detlef Petry - mij onzelfzuchtig voor te blijven inzetten.

Meer info over de inmiddels met pensioen gegane dokter Petry vind U hier

Het persoonlijk verhaal van een psychiater over zijn patiënten

De Duitse psychiater Detlef Petry werkte vanaf de jaren zeventig tot aan zijn pensioen in 2009 in het psychiatrisch ziekenhuis Vijverdal in Maastricht. In deze kliniek verbleven zo’n 150 patiënten die door de reguliere psychiatrie waren opgegeven: zij werden platgespoten met medicijnen, belandden in de separeerkamer en werden vastgebonden.

Al snel na zijn aanstelling in 1978 ontwikkelt Petry een geheel andere behandelmethode, een die indruist tegen de heersende opvattingen van die tijd. Petry kijkt niet alleen naar de ziekteverschijnselen, maar verdiept zich in het levensverhaal van zijn patiënt. Hij bouwt een persoonlijke band met zijn patiënten op: hij praat me ze, bezoekt met hen plaatsen uit hun verleden en ontmoet familieleden.

Het sleutelwoord in Petry’s benadering is ‘rehabilitatie’. Zijn doel is om zijn patiënten weer deel te laten nemen aan het leven. De resultaten van zijn aanpak zijn verbluffend: terwijl zelfmoord binnen psychiatrische afdelingen regelmatig voorkomt, vindt er op Petry’s afdeling de laatste tien jaar geen enkele zelfmoord(poging) plaats.

In Uitbehandeld, maar niet opgegeven vertelt Detlef Petry over zijn patiënten en zijn opvattingen in de psychiatrie, maar ook over zijn eigen leven: zijn jeugd in het naoorlogse Duitsland, het naziverleden van zijn vader en het moeilijke contact met zijn ouders.

: https://www.psychosenet.be/boek/uitbehandeld-maar-niet-opgegeven/

Ik zal het boek opdragen aan dokter Petry, aan Soteria Nederland, en aan dokter Stanislav Grof, Dokter Loren Mosher en aan de hele transpersoonlijke en integrale psychiatrie. Daar zit toekomst in, ik geloof erin. Nu jullie nog :)

Veel liefs, Kristof Gabriel