Over de Vlaams-nationalistische partijen en de economische crisis.

zondag 10 maart 2013

Auteur:

• Yannick Michaux

Over de Vlaams-nationalistische partijen en de economische crisis. 

De NV-A en het rookgordijn van het Vlaams-nationalisme. 

Mark Van de Voorde schreef onlangs een opiniestuk voor Knack, waarin hij de woorden en daden van de NV-A opsomt en concludeert dat we dichtbij de woorden en daden van partijen uit de jaren '30 komen. Dat onze samenleving steeds meer gelijkenissen met die van de jaren '30 vertoont, is geheel juist. Met een minimum aan inspanning kan iedereen de parallellen zien. Toch zijn er ook verschillen, zelfs zeer belangrijke verschillen. 

In zijn opiniestuk schrijft Van de Voorde: "De nationalistische en populistische partijen van de jaren dertig hadden het niet voor de arbeidersbeweging (van welke kleur ook), maar wilden die vervangen door corporatisme. De N-VA wil het christelijke middenveld vernietigen, omdat het in de weg zit van haar etatistisch samenlevingsmodel." (etatisme is een grote invloed van de staat in de economie) 

Dit is fout. De Wever heeft geen etatistisch economisch model, integendeel: hij is een doorgedreven neoliberaal die nationalistische retoriek gebruikt om zijn doel te bereiken. De fascisten, zowel in Italië als Duitsland, presenteerden zich als arbeiderspartijen met een sociaal kantje. Er zijn helemaal geen sociale kantjes aan de NV-A. Zij is puur een partij voor grote multinationals en rijke ondernemers. Het nationalisme wordt door de NV-A slechts als vehikel gebruikt voor een doorgedreven ontmanteling van de welvaartsstaat, het model van sociaal overleg, en zelfs de arbeidersorganisaties op zich, allemaal ten bate van het internationaal grootkapitaal. 

Het is zeker dat er bespaard zal worden, ongeacht of er nu een rechtse, centrumrechtse of centrumlinkse regering komt. Dat wil zeggen: de bevolking wordt verarmd, de welvaartsstaat wordt afgebroken en de economie wordt alsmaar meer de speelbal van rijke en machtige investeerders. De verschillen tussen de mogelijke regeringen zijn voornamelijk cosmetisch. Zij zullen niet de onderliggende problemen (het kapitalistisch systeem) aanpakken. Hoe verder de crisis vordert, hoe meer de onrust en de haat voor het systeem zal groeien. 

Voorlopig kan de NV-A nog wegen op het beleid zonder er de verantwoordelijkheid voor op te nemen. Dat kan niet blijven duren. Als de NV-A in 2014 wint, zal zij sterke druk uitoefenen om de besparingen echt en force in te zetten. Vroeg of laat zal ook voor de gewone man duidelijk worden dat de NV-A een partij voor de rijken is. Het rookgordijn van het Vlaams-nationalisme zal door de winden van een verdiepende economische crisis weggeblazen worden. 

De wederopstanding van het Vlaams fascisme. 

Extreemrechtse groepen, waaronder het Vlaams Belang, begrijpen erg goed dat de kans voor hun wederopstanding hier ligt. Het Vlaams Belang neemt meer en meer een klassiek fascistische positie in, met een corporatistisch model gebaseerd op samenwerking binnen de "goede" bevolkingsgroep. Teken aan de wand is de oprichting hun eigen vakbond, de Vlaamse Solidaire Vakbond. Die zal natuurlijk geen stakingen voeren. Het fascisme heeft zich altijd tegen alle effectieve wapens van de arbeidersklasse verzet. De basis van hun solidarisme (niet solidariteit, want dat is tussen alle bevolkingsgroepen) slaat op een zwakke sociaaldemocratie voor de goede groepen, opsluiting en deportatie voor de slechte groepen. 

Dat solidarisme voor de goede bevolkingsgroep, gebaseerd op de gelukkige samenwerking tussen brave Vlaamse arbeiders en goede Vlaamse ondernemers binnen de onafhankelijke Vlaamse staat, is natuurlijk een glasheldere leugen. Precies hoe sociaal het Vlaams Belang is, konden we al zien in hun systematische bevoordeling van het patronaat in Antwerpen. Het is mede daarom dat er in Vlaanderen verschillende extreemrechtse organisaties bestaan die het Vlaams Belang te "links" (te liberaal) vinden. 

Zelfs als het Vlaams Belang zich een consequent corporatistisch imago zou aanmeten, dan hoeft niemand aan hun echte loyaliteiten te twijfelen. Een "solidarisme" waarbinnen rijk en arm samen zetelen, waarin de armen van al hun grootste wapens ontnomen zijn, zal natuurlijk in de eerste plaats de rijken ten goede komen. Dat is ook precies wat er in Italië en Duitsland gebeurde: de arbeidersorganisaties werden onschadelijk gemaakt en de grootindustrie regeerde het land. Eens aan de macht zal het Vlaams Belang de arbeidersklasse laten vallen als een baksteen, net zoals al de historische fascistische regimes dat deden. 

Er kan geen oplossing voor de crisis van het kapitalisme komen vanuit liberale of corporatistische hoeken. Het enige dat de pro-kapitalistische partijen rest, zijn rooftochten in het Zuiden. Door oorlogsgeweld plundert men de grondstoffen en de welvaart van het Zuiden in een wanhopige poging de crisis af te wentelen op andere naties. Die pogingen zijn tot mislukken gedoemd: le monde a changé de base, de crisis van het kapitalisme verdiept zich elke dag, ondanks al het oorlogsgeweld zet de emancipatie van het Zuiden zich langzaam maar zeker verder. Dit proces proberen om te draaien naar een Apartheid op wereldschaal kan enkel leiden naar een nieuwe wereldbrand van apocalyptische proporties. Er is maar een oplossing voor de kapitalistische crisis: het einde van de strijd van allen tegen allen en het begin van de economische democratie. 

Dat blijft, zoals steeds, de echte keuze: socialisme of barbarij.

Bron : http://chengetheworld.be/nl/artikels/over-de-vlaams-nationalistische-partijen-en-de-economische-crisis