Uittreksel uit mijn dagboek [ruwe tekst]

22/07/2014



Okay, ik neem nog eens even de tijd om te schrijven. Ik merk dat ik veel informatie binnenkrijg en doorgeef via het medium facebook maar neem daarbij nog onberekende, gevaarlijke stappen, soms niet, soms wel. Het archetype van de dwaas die geen gevaren ziet (maar ook niet in de afgrond valt) speelt soms nog een te grote rol in mijn handelen, doen en laten. Ik moet meer bewust zijn van het feit dat ik mogelijk anderen in gevaar breng door mijn acties. De wereld staat op een kruispunt, zoals voorspelt in esoterische geschriften. Zullen we evolueren naar een wereld die ontspoort door een op religie gebaseerde wereldoorlog, of zullen we blijven vechten voor vrede, via de diplomatieke weg. Dit is een uitdaging voor ons allemaal. Deze dag was gevuld, ik deed weer veel informatie op en mijn oog viel op een boek van Paco Rabanne, namelijk Trajecten. Ik doe mijn best om het nog eens te herlezen en er veel inspiratie uit te halen. Als ik mijn reis kan vergelijken tot nu toe, dan zit ik nu in Dante's Louteringsberg, ook wel het Vagevuur genoemd. Ik trek me niks aan van wat andere mensen van mij denken, kom terug op straat met Marlies en merk dat mijn posts vanop facebook opgepikt worden door de mainstream-media. De synchroniciteiten in mijn leven zijn in kwantiteit enorm te noemen. De synchroniciteiten die ik met Madonna Ciccone heb, zijn ook buiten proportie en gaan (nog steeds) mijn verstand te boven. Ik luister ondertussen naar een speech van Barack Obama over hard werken om vooruit te geraken. Het blijft een inspirerende figuur die kan leiden, ongeacht de kritiek die ik ook heb voor Amerika's imperialistische Amerikaanse politiek. Obama zegt ook dat je passie heel belangrijk is in je werk, dat zei ook iemand in het vakgebied van de informatica en het programmeren die er zijn werk van gemaakt heeft door een bedrijf in informatica op te richten. Obama geeft ook aan dat je een netwerk van mensen nodig hebt die je ondersteunen, je moet daarbij geven en nemen. Als je een mentor hebt moet je op tijd komen, als iemand in je investeert moet je dankbaar zijn. Samengevat geeft Obama aan dat het erop aankomt in het leven om hart te werken voor dingen waar je écht gepassioneerd om bent en dit in een teamgeest leert te doen waarbij je een evenwicht dient te vinden tussen geven en nemen. Ik zit inderdaad teveel op facebook maar ben daar een ongelooflijke discipel van anderen die soms opvattingen hebben die haaks op de mijne staan, vooral politiek gezien dan, toch leer ik me daarbij altijd nederig en ontwapenend op te stellen en nooit verlegen te zijn om constructieve kritiek te omarmen. Verbeter een gek en hij zal je verachten, verbeter een wijs man en hij zal je bedanken, las ik ooit op datzelfde facebook. Global village is facebook, en voor mij een tempel van wijsheid. Ik ga mezelf terug wat meer discipline opleggen, geleerd uit de esoterische scholing die ik wat had laten slabakken. De muziek is eruit geklopt, ik heb na Street Soul niks noemenswaardig meer gedaan maar voel nu terug het vuur van passie in me opbranden om te leren en te schrijven. Ik zie dat veel van het lezerspubliek van mijn blog vanuit Amerika komt, daar bloeit de transpersoonlijke psychologie ook sterker dan in België, een land dat ik zo graag zie maar dat zo verdeeld is geraakt gezien de complexe structuur van onze instellingen en regeringen in het land. Ik leerde dit met plezier in mijn anderhalf jaar studie van de basisbeginselen van de Rechtspraktijk in avondonderwijs aan de Plantijn Hogeschool. Noodgedwongen, door dingen die in mijn privé-leven spelen en gezien de talloze ziekten die ik op mijn mystieke pad al heb te verteren gekregen ben ik hoofdzakelijk autodidact geweest doorheen de jaren. Dat heeft me op dezelfde manier gevormd als Paco Rabanne. Misschien moet ik in mijn streven naar een integrale filosofie niet zover gaan zoeken. De oplossing ligt binnen het handbereik. Door alles gewoon neer te schrijven ben ik ook op één of andere manier aan integrale yoga aan het doen met als beweegreden het nalaten opdat anderen er baat bij zouden kunnen hebben en ik mijn steentje bijdraag aan de evolutie. Mijn grote droom is dat de psychologie en de psychiatrie waar ik jaren werkzaam was als vrijwilliger deze integrale psychologie als norm zouden gaan nemen, mét het transpersoonlijke en humanistische gebied ermee in geïntegreerd. Zouden ze dan toch gelijk hebben in de esoterische traditie dat naarmate we naar het Aquarius-tijdperk evolueren dat het meer een groepsproces is en dat teamwerk zo belangrijk wordt. Een belangrijke les voor mij die net als Herman Brood blijkbaar overal welkom is, maar zich nergens bij voelt horen en een beetje wacht op de volgende generaties om een aanknopingspunt te vinden. Positieve noot hierbij is dat lang jong van geest zal blijven van ik geloof echt in de kracht van de zielen die zullen incarneren naarmate de evolutie voortschrijdt richting het belangrijke jaar 2025,



Waar zal deze nieuwe wereldorde naar evolueren, zullen we omslaan naar nog meer materialisme of zal de kleine gouden eeuw binnen de grotere cyclus van Kali Yuga de kans krijgen om werkelijk tot bloei te komen? Ik weet het antwoord niet, het zal van de mensheid afhangen en die vele onzichtbare werkers die met man en macht – via kunst, blogs, internet, krantenartikels, alternatieve media, you name it – doen wat ze kunnen om het collectieve bewustzijn te verruimen en zo positief mogelijk te helpen aan de bewustmaking van de mensheid. Ik ben een positivo en geloof in de kracht van het Goede, het Schone en het Ware als uiteindelijke triomf maar de weg er naartoe kan met een tijdelijke duisternis gepaard gaan. Ik weet dat ik niks weet. Ik doe geen voorspellingen, maar ik volg wel de trends en ben goed geïnformeerd vanuit verschillende bronnen. Het gekke is dat ik mijn carrière als tot gek verklaarde waanzinnige ben begonnen en na te zijn ondergedompeld in de spirituele wijsheidstradities van de wereld nu meer gedoemd ben de rol van voortrekker en visionair op mij te nemen. Nog steeds voel ik mij daar veel te klein en nederig voor maar de integrale yoga is me ook maar voorgekauwd door Aurobindo en de Moeder die er hun leven voor opofferden tot aan hun dood. Ik kan op hun werk voortbouwen. Ik hoef mezelf de druk niet meer op te leggen om als Krishna te zijn, maar kan me wel – net als Aurobindo – laten inspireren door de wijsheid van de Hindoe-Avatar die me nog steeds het meeste boeit. Als de occulte tradities dan toch enigszins niet louter leugens en waanzinnige nonsens verspreiden, dan was mijn zelfmoordpoging maar symbolisch het getroffen worden door een kosmische pijl in mijn hart, wat symbolisch het kenmerk van de werelddienaar zou zijn. Daar kan ik mee leven en zo is dat afgrijselijk lijden van vroeger meteen omgezet en getransformeerd tot iets positiefs. Wie de engelen zijn en wie de demonen wordt mij onderweg wel duidelijk, ik heb mijn handen al vol met mijn eigen demonen te transformeren, en die demonen zijn onverwerkte trauma's, die tot woede en complexen hebben geleid, maar gelukkig weer het vuur van de passie om te gaan schrijven in mij hebben losgeweekt. Ook weer een integrale yoga, met de niet-aflatende drang om mee de aarde te transformeren tot een betere plek voor iedereen, in de hoop dat zij die door de samenleving ooit tot gek werden bestempeld terug hun waardigheid krijgen, want zij hebben het meeste geleden aan de waanzin van de zieke samenleving en de verziekte wereld die we vandaag, anno 2014 nog steeds zijn. We maken een nieuwe revolutie mee die ons nog voor grotere uitdagingen plaats dan de vorige industriële revolutie ons voor plaatste. We zullen gedwongen worden om onze economie groener te maken omdat de fossiele grondstoffen zoals olie en gas uitgeput zullen zijn binnen die en quasi 35 tot 50 jaar. Duitsland geeft hier al een enorm goed voorbeeld maar wij kunnen dit ook, als we maar de moeite nemen om ons hart te openen, en niet in eerste instantie aan de winsten denken. Stinkend rijk worden is zelfs geen misdaad, met dat geld kan me hele mooie dingen doen, en men moet ook de verantwoordelijkheid kunnen dragen om met kapitaal om te gaan, en vooral geen gat in de hand hebben. Ik heb nooit die beweegreden gehad om in eerste instantie aan geld te denken, ik heb altijd als een quasi-loser gratis dingen gedaan vanuit mijn hart, op aanraden van de Buddha, die al in al zijn wijsheid aan de wereld verkondigde dat de Weg daar te vinden is. De rest kwam op mijn weg – vanzelf, of liet ik op mijn pad komen in de wetenschap dat men je de dingen niet kan voorzien. Alsmaar een voorloper zijn is dermate eenzaam, dat ik het nu wat rustiger aandoe en de volgende generaties opmerk die de boodschap beter begrepen heb dan mijn eigen generatie dat deed of doet. In september neem ik de draad van verdere informaticastudie weer op omdat ik weet dat de informatica en technologie een belangrijk platform kan zijn om dingen vorm te geven. Ik wil echter naast het virtuele leven ook een echt leven uitbouwen. De techniek zal een middel worden en geen doel op zich, net zoals de tekstverwerker de typmachine vervangen heeft, maar ik nog het liefst gedichten schrijf met pen en papier. Om deze tekst uit te tikken gebruik ik de computer. Ik heb geleerd van Sri Aurobindo om het medicijn voor alle zorgen zorgen te vinden in het hart van het kwaad. Met name, daar waar de angsten zitten, daar waar we voor terugdeinzen, ligt onze kracht en de oplossing van onze problemen. Uiterlijk lijkt het een grote duisternis, maar van zodra we er durven in te duiken, vinden we door dit Jungiaanse schaduwwerk de oplossing van onze problemen. Ook ik werd wijs temidden talloze ziekteprocessen heen, die uiteindelijk mij dwongen om in waanzinnige perioden van lijden, tot aan een zelfmoordpoging toe, te strijden voor meer Licht inde duisternis. Ook nu nog, nu er in mijn omgeving kanker voorkomt, moet ik blijven vechten en knokken en paraat blijven om bij te sturen, en alert zijn voor – indien er een wereldconflict zich voortdoet, de nodige juiste beslissingen te nemen, voor mij, mijn dierbaren, en de wereld. Ik voel dat ik me moet laten leiden door de wijsheid van Krishna, die een uitermate goede diplomaat was ten tijde van de oorlog in zijn tijd.



De situatie in Gaza en het conflict in Rusland en Oekraïne baart me grote zorgen. Ik blijf moedig diplomatisch op kleine schaal via facebook verenigen en niet verdelen, maar geef velen ook een forum die een sterk kritisch artikel schrijven in de media. Onderweg blijf ik toch bevriend met Mehal Rockefeller, ongeacht alle kritiek die ik heb voor wandaden waar zijn familie schuldig aan is. Opnieuw, als Aurobindo gelijk heeft, moeten we diep in de donkere regionen van het universum durven duiken en ook daar licht brengen, in de diepste krochten van de hel. Ik waardeer Mehal om zijn kennis van de vedische cultuur en leer ook van hem veel bij, ook om gewoon dankbaar te zijn.



Ik besluit vandaag met een stukje poëzie van Sri Aurobindo, en ga dan tegen zeven uur de krant kopen om het conflict in Gaza op de voet te volgen, nu de media schijnbaar een bocht van 180 graden durven te nemen en het geweld in Gaza met de vinger wijzen. Ik heb een diepe waardering voor het Joodse volk en de geniën in de kunst en wetenschap die ze voortbrachten in de geschiedenis, maar de leiders in Israël moeten vechten voor diplomatie in plaats van een volk plat te bombarderen.

"The only way to set things right
Is becoming conscious again
and that is very simple
There is only one Source
Which originates in the perfection of Truth
Because that's all that really exists
And exteriorization, projection and fragmentation
This has brought about what we are seeing
Plus a lot of little brains
Which are very nice and brilliant
Looking for what they have not yet found
but what they can find
Because what they are looking for is in themselves
the medicine is to be found in the heart of evil"

- Sri Aurobindo -




Ik denk dat de opstijgende kracht van de kundalini met zijn talloze uittredingen, psychosen, manisch-depressieve schommelingen als uiterlijke verschijning ten gevolge van het innerlijke gevecht om het evenwicht van graniet dat nodig op de weg van integrale yoga die iedereen in het Westen kan begaan, als je er maar een diamanten wil voor kan opbrengen – ondertussen plaats heeft geruimd voor de indaling van bovenaf, waardoor de beweging wordt omgekeerd, maar er is nog veel werk. Over de wil schreef dokter Assagioli al een geweldig boek, ik heb het – naar goede gewoonte – alweer uitgeleend of weggegeven, want ik kan het zo ogenblikkelijk niet terugvinden. Ik verplicht me temidden het slagveld dat mijn leven is geworden doorheen de jaren terug om in september mondjesmaat cursus te gaan volgen in de informatica, zodat ik daar ooit in kan werkzaam zijn, want van gratis schrijven en delen kan een mens niet bestaan op lange termijn. Ik neem nog steeds een lage dosis medicatie om de hoogsensitiviteit van mijn zenuwstelsel dat overspoeld wordt door de energieën tijdens deze overgang het hoofd te kunnen bieden, maar sta erop daar op een dag compleet mee op te houden. Wat ik nog neem is peanuts in vergelijking met toen de visionaire trip begon, ik heb er moeten mee leren omgaan. Het was een leven van dienst (onder de vorm van vrijwilligerswerk), studie en meditatie wat een herstelbeweging en stille genezing van mijn talloze ziekten (ook lichamelijk) in gang heeft gezet en ik mag dankbaar zijn dat ik nog leef. Hier laat ik het voorlopig bij voor vandaag. [wordt vervolg]

N.B. : Ik heb nog steeds mijn punten om aan te werken, omdat ik nog steeds betrokken ben met karma van de mensen uit mijn omgeving, maar ik heb het gevoel dat we de goede kant uitgaan. Ik heb hoop voor de toekomst en pik de draad in september weer op in plaats van in een hoekje te zitten kniezen wat onderwijs betreft.