Het doet mij verdriet dat zovelen de naam 'vrouw' dragen. Hun stemmen zijn allemaal even helder, maar velen zijn gauw vals terwijl het veel anderen aan elke valsheid ontbreekt. Zo kun je dus verschillende dingen van ze zeggen, en dat zij allemaal dezelfde naam dragen heeft mijn hart beschaamd. Vrouwen, tot de ware aard van uw wezen behoord : de trouw. Er zijn mensen genoeg die zeggen dat armoede nergens goed voor is, maar wie omwille van de trouw armoede lijdt, dienst ziel ontsnapt aan het hellevuur.
Er was één vrouw die armoede leed omwille van de trouw; haar offer werd daarom door de hemel vergoed met oneindige beloning. Ik denk dat er tegenwoordig heel weinig mensen leven die, nog jong, de rijkdom van de aarde zouden verlaten omwille van de hemelse roem. Ik ken er niet één. Man en vrouw zijn daarbij hetzelfde, ze doen dat allebei niet.
De machtige en rijke vrouwe Herzeloyde werd een vreemdeling in haar eigen drie landen, zij droeg de last der vreugdeloosheid. Elke valsheid verdween zo volstrekt van haar, dat oog noch oor die bij haar kon ontdekken. De zon was haar een nevel; zij ontvluchtte de wereldse vreugde
Dag en nacht waren voor haar hetzelfde, haar hart beoefende niets dan het verdriet.
Parzival, Wolfram von Eschenbach. (Ridderschap en de zoektocht naar de Graal.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten