Extract uit "De Onbekende Filosoof" - door Kristo (Dutch)

Ik kan me wel vinden in Aristoteles’ benadering dat het perfecte geluk gelegen is in de filosofische beschouwing. Mijn eigen filosofische ontwikkeling is niet gemakkelijk want ik ben met mystiek bezig en de Goddelijke ervaring, de eenwording met God en Zijn schepping kan je niet in woorden uitdrukken. Dat wat je in woorden kan uitdrukken, is niet de Tao, zegt ook Lao Tse. Het is dus een ongelooflijk moeilijke opdracht om een mystieke filosofie te ontwikkelen in een wereld van hyperrationaliteit. Ken Wilber zou in dit verband spreken van transrationele ervaringen, ze gaan het denken voorbij, ze zijn daarom niet irrationeel. In die benadering kan ik me wel vinden.

Ik las vandaag in de biografie van J.M.H. Berckmans. Er wordt daar nogal wat commotie gemaakt rond druggebruik. In mijn wilde jaren heb ik inderdaad met Berckmans eens een paar keer drugs gebruikt, maar dit was zo sporadisch en zo weinig dat ik vergelijk met een trakteren van een straffe koffie. Met name 1 lijn coke en weken later 1 lijn speed. (Ik leefde in die periode als Herman Brood). J.M.H. vroeg me elke week langs te komen met cocaïne maar dat heb ik geweigerd, omdat ik inzat met zijn gezondheid. Heel de opgeblazen commotie alsof we Berckmans begeleid zouden hebben naar zijn graf is dus uit den boze, maar goed, een mens moet tegen kritiek, en opgeblazen beschuldigingen kunnen. Het hoort erbij zeker. En die speed, dat was echt héél weinig destijds. En Berckmans vroeg erom. Wat hij vooral deed was drinken. We stonden daar – Manu Bruynseraede en ik – wel eens aan de deur met eten van de afhaalchinees, en JMH deed dan één hap daarvan, en vervolgde met het drinken van veel wijn. Hij had een kratje staan dat hem altijd van voldoende drank voorzag. Ik zat werkelijk met die mens in. Heel Bulderdrang nam wel eens sporadisch drugs toen, denk ik. Van deze Steenbok weer dé enige Zondebok maken is ietwat te gemakkelijk, me dunkt. (Niet dat ik het me teveel aantrek, ik sta recht in mijn schoenen). Verder wil ik Chris Ceustermans feliciteren met zijn prachtige biografie over Berckmans. Puik werk geleverd, Chris! Ik zou de jaren na mijn sex, drugs en rock ’n roll-bestaan, steeds meer naar een ascetische levensstijl neigen met yoga en meditatie, waarbij ik slechts zo weinig mogelijk roesmiddelen gebruikte, en ook alcohol beperkte. De enige drug waar ik hopeloos aan verslaafd gebleven ben is ... nicotine. Overigens waren Charles Jarvis en ik één van de laatste mensen die JMH Berckmans gezien hebben. Hij was toen in zijn doen zoals altijd en ik vermoed zelfs dat ik voor hem nog bananen en sigaretten ben gaan kopen in de nabijgelegen dagwinkel. Ook organiseerde ik voor JMH een hommage waar niks over vermeld werd.  Het hele gedoe vanwege Vitalski is voor een groot stuk een perception deception. Vitalski ziet dat wellicht allemaal als grap, zo ken ik hem, maar sommige mensen zijn daar echt mee weg, hé. Wat betekent vriendschap als je zelfverloochening uit het verleden zo wordt gehoond, en ik met zo’n wansmakelijke namen betiteld wordt? Dit is voer om over te mediteren. Maar yogagewijs ga ik al die commentaren me niet laten raken. Het overkomt de grootsten om zo – ietwat onterecht – door het slijk  gehaald te worden.
Ik heb bij mijn weten Jean Marie slechts een week voor zijn dood nog gezien.  Het zij zo!

“Een wijs man mag op deze aarde niks wensen. Tenzij op een dag het kwaad dat ze hem aangedaan hebben terug te betalen.” – Jean-Paul Sartre.

Ik ben de laatste jaren naar mijn roots op zoek gegaan, vooral langs vader’s kant. Beide takken van de familie hebben hun roots in het Middeleeuwse Frankrijk. Een deel emigreerde naar de Verenigde Staten, en sommige van de Gosselins vind je nog terug in Ierland, Schotland en Whales, volledig met wapenschild en al. In Frankrijk is het Kasteel van Beauregard in handen van de Gosselin-familie, van waaruit de gravin van Cheyron du Pavillon afkomstig is. Mijn oma heette Nelly Gosselin, heeft adellijke familie, zo blijkt, maar stierf zelf arm omdat haar deel van de familie niet zo met geld bezig was en ze tijdens haar leven alles uitdeelde wat ze had aan haar kleinkinderen. Zelf leef ik hier in Antwerpen een eenvoudig leven, redelijk onopgemerkt tussen wat er zich rondom mij afspeelt, en kan ik in alle rust schrijven, levende in een betrekkelijke materiële armoede, maar die verbleekt met wat ik aan rijkdom aan geesteswetenschappen kan opdoen.

Het maatschappijbeeld waar ik voor sta staat haaks op George Orwell’s 1984 of Aldous Huxley’s Brave New World. Ook Huxley’s farmacologische revolutie waarbij iedereen tot slaaf wordt gemaakt middels farmaceutica zal ik blijven bestrijden, net zoals ik de Therapeutische Staat zal blijven bestrijden, om het met Thomas Szasz te zeggen. Ik blijf een groot bewonderaar van de antipsychiatrie en vind dat deze beweging alle steun verdient.

“The only way to deal with an unfree world is to become so absolutely free that your very existence is an act of rebellion.” – Albert Camus