Werkpunten

Nu begin ik deze tekst met werkpunten. Alsof het werk is. Nee het is vreugde en gelukkig, de liefde te hebben gevonden, die zelfs kan botsen en elkaar kan hervinden. Je nooit laten doen, wat er ook op je af mag komen, en je steentje bijdragen. Ik heb nu ook een opzwepend hart zoals Simon Vinkenoog, hij is er nochtans heel oud mee geworden. Een paar van zijn wijze lessen ben ik nooit vergeten. 'Als ik mensen zeg dat ze moeten blijven schrijven, dan meen ik dat, Kristo'. Dank je Simon. Ik heb je boek Weergaloos en je een paar krantenknipsels naast me leggen. Er moet nog veel gebeuren. En we werken ploeteren, zoeken oplossingen, brengen gitaren vanonder het stof, voor op de dag dat we nog eens plots een demo inzingen en mogelijk weer vertrokken zijn. Vluchtelingen helpen, foto's nemen, voorbij elk gebod leren we nu samenkomen. De enige enige manier om deze wereld nog een beetje beter te maken. Geen para-paranoia of angst voor de ander. Geen denken aan. Deze yoga is niet voor wie nog bang is, hoewel ik mogelijks wel verlegen blijf, zo ben ik, maar met een open hart, elkaar bewust maken. En we zullen het zelf moeten doen. In stukjes en brokjes. Durf te vertrouwen op jezelf, niemand komt je handje vasthouden, maar zit je in nood, zal de hulp uit de hemel verschijnen, al zit die hemel soms ook gewoon in jezelf.

Pauze ... Vrouwtje helpen ....