Donkere Nacht

Ik heb het aan mijn been. Maanden keihard vanuit persoonlijke gedrevenheid gestudeerd, door een tegenslag in de nabije omgeving (ik kan om privacyredenen niet in detail gaan) moeten ophouden, op een maand van de examens, om stressloos en liefdevol aanwezig te kunnen zijn in mijn omgeving, het is een kwestie van leven en dood, en toch wel ernstig, meer kan ik niet zeggen. Ik ben teruggevallen op een leventje van veel opzoeken op de computer op zoek naar raadgevingen, wijsheden, begrip voor het verlies aan spirituele vervulling, verlichtingservaringen, zorgeloosheid, eenheidsgevoelens die soms dagen aanwezig bleven, naar een gevoel van leegte, kettingroken, koffie drinken, en met moeite gezonde voeding binnen krijgen. Waar is de perfect spirituele krijger naartoe? Waarom lijken al die raadgevingen in mijn yogaboeken onverkomenlijk zwaar en mijlen ver weg. Waarom is mijn land zo conservatief wat betreft wetenschap en oude wijsheidstradities? Hier is geen Institute of Integral Studies, zoals in Californië, of geen Naropa University. Gezien al deze tegenslagen lijkt het alsof ik ter plaatse blijf trappelen en word ik stelselmate geconfronteerd dat ik puur vanuit ego-gedrevenheid aan het leven was, terwijl dat nu een opstakel is. Ik moet de spirit in mij terug kunnen activeren, en persoonlijke ambities zien als een gevaarlijke valkuil, want ze leiden tot egobevrediging, maatschappelijke opkikkertjes, status, aanzien, geld, eventueel later tot succes, en dat is totaal niet belangrijk voor groei. Iets doen voor de wereld is heel belangrijk, maar niet om ervoor bedankt te worden of je ego te laten strelen. Dus weg illusies maar ook weg de vervulling en het oneindige goed voelen. Ik blijf achter in een donker dal waarbij ik alles zwart zie : een gezondheidsinstelling die me ten tijde van een bewustzijnscrisis quasi mishandelde uit onwetendheid heeft toch wel zijn wonden nagelaten. Ik zoek aansluiting met gelijkgestemden maar er zijn er weinig te vinden. Gek genoeg op internet wél, en via bepaalde websites kom ik aan mijn trekken. Mijn vriendin zal wellicht ook niet snappen wat er scheelt. Er schort iets, alles schijnt tegen te wringen en ik vind mijn draai niet meer, als een alien gestrand op een aarde vol mensen, het gevoel van in mijn puberjaren, niks evolutie, niks groei. Alsof al die studie en yoga voor niks is geweest. Een Instituut als Esalen in deze lage landen zou geweldig zijn, daar zou ik me kunnen uitleven, maar verder is het een enorme uitdaging om wat ik allemaal heb mogelijk leren nu te transformeren en integreren naar een leven binnen de samenleving, die schijnbaar uit vele mensen bestaat die het gewone patroon volgen waar ik niet meer in pas. Ik las op internet dat in deze donkere nacht van de ziel, het ego tijdelijk en stilaan zal wegsterven, tot er een innerlijke rust en vrede overblijft, om daarna in alle heftigheid weer op te zwellen met een tijdelijke manische inflatie, waarna alles zou stabiliseren. Uit onzekerheid en twijfel zit ik dan soms veel te lang op internet naar een aanknopingspunt en licht in de duisternis te zoeken, want met een psycholoog kan je over dergelijke zaken niet praten, psychiaters snappen niks van mystieke en evolutionaire groei (integendeel) en priester vertrekken vanuit de theologie die zo beperkt is. Het boeddhisme geeft nog wel wijze raad. De weg naar het geluk: daar draait het om. Ik moet niet rijk worden en maatschappelijk succesvol worden, ik moet gelukkig worden, en dat kan ik als ik wat ik heb mogen vergaren aan kennis zou kunnen inzetten ten dienste van mijn omgeving en de wereld, klein beginnen en zien waar we uitkomen. Ik probeer in de toekomst ook met mensen samen te werken, zoals volgende maand met iemand rond de klimaatproblematiek. Ik zal wellicht inderdaad zoals het stukje uit 'A dinner with André' deel uitmaken van een bepaalde underground die zijn menselijkheid niet wil inruilen voor een mechanisch bestaan als robot in de rat race, waar het ook steeds moeilijker wordt, maar ik wil wél helpen en bijdragen aan het geluk van anderen waar ik kan. Sommigen verklaren mij gek dat ik dat zo vaak gratis heb gedaan of voor een minimum, maar ik ben niet zo met geld bezig. Kunnen overleven is voldoende, en gewoon mijn weg verder kunnen bewandelen in vrede met de wereld is al meer dan voldoende. Ik neem soms risico's, steek mijn nek uit, heb mijn bedenkingen bij de nationale en internationale politieke tendensen, zoals het opkomen van extreem-rechts binnen Europa, en de controlestaat vanuit de NSA-onthullingen van Edward Snowden. Als deel van die lichtende underground wil ik ervoor zorgen dat ik kan blijven nadenken over oplossingen voor de wereldproblemen, en dat ik verder blijf werken aan het beheersen van mijn eigen demonen en schaduwkanten. Er moet nog zoveel uit, qua communicatie, schrijven, overleggen, praten, en ik loop telkens achter de klok aan. De tijd vliegt vlugger dan ik kan bijhouden. Op dat punt ben ik een beetje ADHD (hoewel dat een uitgevonden ziekte is, maar goed). Hoe gezond en wijs bestaan in een wereld die dol schijnt te draaien? Ik weet het niet, alle Licht is zoek en ik kan alleen maar wachten dat ik vlug door deze lastige fase ben. Ik weet niet waar ik van hieruit naartoe zal evolueren. Neem ik de draad weer op als mijn familietaak vervuld is? Of ga ik een heel ander pad op, meer alternatief, in samenwerking met gelijkgestemden? Veel is nog onduidelijk in een samenleving die diploma's vraagt om iet of wat werk te vinden. Het blijft bij wat schnabbels en vrijwillig mij inzetten waar ik kan. En verder proberen niet gek te worden van het stuurloze dobberen op een eindeloos eenzaam water in een donkere nacht die maar niet terug dag wordt. Gelukkig put ik, vaak als stille genieter, veel uit mijn relatie.

Vanuit Jungiaanse visie stelt men : Those aspects of ourselves most painful and most humiliating are the very ones to be brought forward and worked on. Het is een diepe duik in het onbewuste wat voor onrust en strijd zorgt, maar ik weet wat er te wachten zijn. Het ego spartelt wat, weet niet wat er gebeurt, verdwaalt in Archetypen, tot het uitsterft en er rust kan terugkeren. In Amerika beweegt er veel op het gebied van avant-garde wetenschap en spiritualiteit in het onderwijs. In België blijft het heel stil, veel te stil. Het leven gaat door, en aan die mooie dingen voorbij, zo te zien.




Wat er nooit aan mij verandert is, is ondanks de waanzin die je soms ziet gebeuren in de wereld, is mijn rotsvast geloof in de fundamentele goedheid van de mens. Er is hoop, en daar wil ik me bijvoegen - als ik terug boven water geraak na dit Schaduwwerk gedurende de donkere nacht van de ziel. En daarna wil ik me weer wat gaan inzetten in stilte, onopgemerkt om het leven van andere wat aangenamer te maken. Ik heb met niemand kwade bedoelingen en mijn geweten knaagt niet. Dat is enorm veel waard. Oefening en werk is er genoeg, om het zelf onder controle te krijgen, meesterlijk onder controle, dat is van het allergrootste belang. De wereld gaat zonder mij verder ook wel op. Even opgaan in het niets. Ik moet verder wel helemaal van nul beginnen schijnbaar. Babysteps op het levenspad nemen, en heel bewust rustig waarnemen wat er gebeurt :

But this is also the necessary first stage in Jungian analysis--confronting that which has been rejected or repressed is essential to becoming whole.

"This realm of the shadow can often provide more real substance for the spiritual quest than mimicking the teachings of a spiritual master without really changing oneself. Though stumbling around in the dark seems frustrating, if it is honest and heartfelt, and one really grapples with the shadow problem, the way is cleared for progress that will be sustained by a firm foundation gained in the early phases."

“The alchemist saw the union of opposites under the symbol of the tree… the symbol of the cosmic tree rooted in this world and growing up to heaven-the tree that is also man. In the history of symbols this tree is described as the way of life itself, a growing into that which eternally is and does not change; which springs from the union of opposites and, by its eternal presence, also makes that union possible.” (Carl Jung, CW 9i, para. 198)

Every mystic passes through numerous inner challenges. All of us are tested. You will be examined, too.

Will you use your higher consciousness to take advantage of others, or to help them?

Will you be true to what you discover about your life and yourself? Or, will you ignore what you prefer not to see?

Will you affirm love and light when your close friends insist on prejudice or cynicism?

You are unknowingly calling out to the universal consciousness for the very tests which will help you to grow.

Your Tests

Your tests will be extremely revealing.

They'll come from all areas of your life and seem to confront you at the worst of times.

They'll reveal your strengths and weaknesses precisely and personally.