Herinnering : Manu Bruynseraede. (Dutch)

"Om de chronologie te behouden: ik verblijf enkele jaren in het Zielenasiel, ik loop er wat verweesd rond, en na verloop van tijd krijg ik het van de psycholoog van mijn afdeling gedaan dat hij in overleg met de directie een kunstatelier opricht, speciaal voor mij ingericht, een hele fabriekshal, of zo voel ik het tenminste aan, waar in het begin een drietal schoorvoetende 'kunstenaars' aan het werk gaan, mezelf incluis, maar waar na een half jaar al een twintigtal patiënten dagelijks trouw opdagen om de Muzen hun ding te laten doen. Ja trouwe lezers en lezeressen, ook dat is een deel van mijn dagelijkse leven hier geworden, naast zoveel mogelijk van het leven genieten, drank, pillen en vrouwen, het mooiste van alles te kunnen meebeleven : kunst maken. Het is mijn roeping, mijn levensadem, mijn kloppende aorta, mijn alles. Zo maak ik van het eens zo gehate Zielenasiel, waar patiënten de hele dag sikkeneurig in een rondje lopen en af en toe een isoleercel van binnen bekijken, een eiland, een groen en rustig paradijsje temidden een opgefokte maatschappij vol bedrog, moord en doodslag, en algehele ongelukkigheid. Zo draag ik Jans boodschap als trouwe discipel mijn klein wereldje rond: dat Kunst effectief in staat is de wereld mooier te maken, rustiger, schoner, harmonieuzer, evenwichtiger, vrediger. Ik doe het allemaal, op mijn gemakske. Op mijn sokken. Op mijn eigen onderhuidse, ietwat slinkse manier, zonder dat iemand er in eerste instantie erg in heeft. Subtiel. Héél stilletjes, zoals mijn goede vader zei. Het lukt. Het werkt. Ik ben een lukker. Ha!"

Manu Bruyseraede, Dageraad in de Hemel, Bericht uit het zielenasiel

https://nl.wikipedia.org/wiki/Manu_Bruynseraede

https://manubruynseraede.wordpress.com