Afscheid van een bewogen, doch boeiende studiedag

Ruzie in de hemel, strijdende Koninkrijken, en de wereld draait door ...

De terreinen van de Goden verkennen,
Een boeiende, heldhaftige onderneming,
Ik kan me nu min of meer voorstellen,
Waar Aurobindo het in poëtische,
versluierde taal over had,
Wanneer hij iets dergelijks begon te ervaren.
Het oog dat ziet heeft een verantwoordelijkheid,
Kennis te vergaren en dit ten goede aan te wenden.
Ik zoek altijd die ervaringen op die me beter,
En wijzer als mens kunnen maken.
Ik verken keer op keer de platgetreden paden,
Van de georganiseerde religies,
En kom bij nog oudere verhalen,
Uit Sumerië, de kleitabletten,
Bij de Elohim en de Nephelim,
De creatie van de mensheid,
En soms oorlog in de hemel.
We staan op een keerpunt in onze geschiedenis,
Hoewel veel natuurlijk in scène wordt gezet,
Daarom moet men altijd kritisch blijven,
Niet zomaar alles blindelings geloven.
Er zijn altijd hogere, wijzere krachten,
Die de zaken sturen - in het hindoeïsme
spreekt men over de goden en de halfgoden,
die allemaal deel uitmaken van de goddelijke regering.
We vinden het in talloze mythen en religieuze teksten terug.
En het gaat terug tot de kern van ons mens-zijn.
Hoe beschavingen opkwamen en weer ondergingen,
Hoe ook in dit Kali Yuga zich de epische strijd,
Tussen de Koninkrijken afspeelt,
Een ware 'Game of Thrones',
Waarin iedereen een rol heeft de spelen.
Ik zie het als mijn taak om duidelijkheid
Te scheppen doorheen mijn schrijfsels en ervaringen.
Zullen ze de slag van Kurukshetra terug uitvechten,
De koningen van deze aarde?
Deel mij maar bij de strijders in van het licht,
Of bij de onzin, kies zelf maar -
Vergis je niet, ook tussen Koningen en heersers,
Speelt er zich een strijd af,
Tot zelfs op hoger niveau in de hele kosmos.
Er is zoveel misinformatie en bedrog te lezen,
Dat het tijd neemt om jezelf te kennen,
Pas dan lossen de sluiers steeds meer op,
En leert men het universum en de Goden te begrijpen.

Als een Krishna, die geweldige vredesdiplomaat uit de Bhagavad Gita,
Mijn grote inspirator, voorbeeld van een soldaat voor de vrede,
Paradoxaal - hoe het ook klinken mag,
Tracht ik middels creativiteit één en ander over te brengen.
In die zijn zijn al die zielen die op één of andere manier,
Boodschappen communiceren aan de mensheid,
De engelen hier aanwezig,
Ze hebben geen vleugeltjes per sé,
Toch niet diegenen in menselijke gedaante,
Ze brengen boodschappen over,
Angelos betekent boodschapper,
en zo zijn er velen actief,
Het beste van zichzelf gevend,
Zonder er iets voor terug te verwachten,
De bescherming en het welbevinden,
Van alle menselijke wezens,
Is het enige wat telt.
Verder moet je het niet zoeken,
Hoewel er ook zijn in het astrale,
Soms zie je ze even passeren,
In een glanzend wit,
Maar die zijn even zeldzaam,
Als die in de paarse kleur.
Engelen en Goden,
In een wereld die we niet alleen
Maar kunnen dromen.

Mijn taak blijft nederig,
Ik leer elke dag bij,
En veroordeel niemand,
Maar blijf trouw aan mezelf.
Ik maak soms ruzie,
Heb soms menigsverschillen,
Daal soms diep af in het duister,
In die poging te blijven verbinden -
al was het in de krochten van de hel,
zelfs de diepste regionen van duisternis,
snakken wezens naar hoop en licht.
Het is een kwestie temidden alle strijd,
Vaak een spirituele strijd,
Overal het goede te zien,
En dit te stimuleren, waar je ook kan.
Nee Theo Francken en Jan Jambon,
Het was niet wijs zo over de collaboratie te spreken,
Doch ik begrijp wat jullie bedoelden,
Omdat ik dieper in de geschiedenis
Ben gaan graven, zonder de misdaden
uit het verleden, zomaar blindelings,
Goed te willen praten.
Uiteindelijk was Hitler ook maar een pion,
van diezelfde machtige krachten die altijd dingen sturen,
En beïnvloeden, manipuleren in de slechte zin,
Delen en helen, in de goede zin.
Doe aub het Goede, als je kan.
Toch blijf ik geloven in
onze werkelijke eenheid,
Als menselijke familie.
Artikel 3 van de Grondrechten
van de Europese Unie vermeldt
Het recht op menselijke integriteit.
Ik ben dan ook nooit een voorstander
Van het bedreigen met de dood,
Evenmin keur ik goed,
Dat mensen op basis van klasse,
Huidskleur of overtuiging,
Als minderwaardig worden geacht,
Edele mensen doen zo'n dingen niet.
Hoewel ik zelf al meermaals dergelijke
Bedreigingen heb doorstaan,
waarbij ik doodsangsten moest doorstaan,
Heeft me dat nooit doen vrezen,
Het is een kwestie van uit de fouten te leren,
En de wereld door de ogen van de ander,
In je hart te durven op te laten gaan.
Het is een kwestie om van de geschiedenis
Te leren - en nu te leren samenwerken,
Dwars over alle grenzen en tegenstellingen heen.
Met begrip voor minderheden en vreemdelingen,
Voor mensen die minder krachtig staan en niet vergeten
Mogen worden, in de strijd naar consensus
Middels diplomatie en waarbij niemand,
De ander van zijn positie tracht te verdrijven,
Maar respect, menselijkheid en vreugde,
De boventoon blijven voeren.
We gaan toch geen allesverwoestende oorlog riskeren,
Die misschien weer even idioot kan eindigen,
Als tijdens de instorting van oude Atlantis,
Door het misbruik van Macht en Kracht,
Ging een hoogontwikkelde beschaving ooit ten onder.
Laat dit een les zijn uit het verleden voor de toekomst.
Ik voel me altijd genoodzaakt,
Tegenpolen te blijven verbinden.
Een familie die makkelijk ruziet over nonsens,
Kan ik aan één en dezelfde tafel laten genieten,
Van lekker eten en een glaasje wijn,
Dat heb ik in het verleden al bewezen.
Dat was mijn verjaardagscadeau toen ik 30 werd.
Daar zaten sossen en liberalen, N-VA'ers,
Links en rechts,
een christendemocraat als onderbuur van mijn vader,
Nonkel blijft Vlaams-belang,
Alle soorten, alle mensen,
Verschillende ideeën,
Visies die soms heftig botsen,
en die het toch moeten zien te vinden, samen met elkaar.
Hoezeer ik bepaalde ideologieën ook veracht,
Kon ik toch al vaak een verzoening bewerkstelligen.
Het is niet moeilijk, als je politiek en religie soms
eens durft te vergeten,
en elkaar als mensen in de ogen kijkt.
Of daar nou een Turk, Marokkaan of Chinees,
Mee van dat eten en de wijn geniet,
Dat deert me niet - als de ruzie maar even stopt,
En de menselijkheid wederkeert.
Zo'n momenten dat het dan lukt,
Zijn overwinningen, daar doe je het voor.
Daar doen WE het voor, of niet soms?
Dat is bruggen bouwen,
Anderen mogen er gerust over lopen,
Ik laat de eer meestal aan anderen over.
En de rest laten we maar aan de Goden over,
Ik geloof dat zij soms dezelfde problemen
tegenkomen, en tussen ruzies en menigsverschillen,
Er toch het beste van trachten te maken.
Het kan, het is mogelijk,
Dit te weten,
Kunnen we het onmogelijk met zijn allen
Collectief bewust verknallen.
Er is hoop -
Er zijn oneindige mogelijkheden,
Als we maar durven geloven,
Dat het kan!
Oh ja, Mr. Franken en Mr Jambon,
Eenieder heeft recht op leven,
We moeten voorkomen dat mensen elkaar,
Beginnen uitmoorden
Artikel 2 van de Grondrechten van de EU heeft dat overeen gekomen,
Laten we mensen blijven en geen barbaren,
En ons aan die afspraken houden,
Evenmin discrimineren,
Want dat valt nooit te toleren.
Wees aub bij uw zware taak als leiders,
Van dit land, een beetje tactisch in uw woorden,
En vergeet niet, elkaar, los van religie
en politiek, soms diepmenselijk,
Allemaal diep in de ogen te blijven kijken.
En glimlach .... en maak er,
Net als die Goden,
Het beste van.
Voordat we het alweer,
verknald zouden hebben.
Vreugde aan u, mensen van myalba!
Vrede aan alle wezens!
Tracht jullie harten open te houden,
zélfs in de hel .... 
En dat we jongeren en mensen,
Willen behouden voor verslavingen,
En dat er zo wordt gestuurd,
En geleid,
Dat is een nobel streven,
Maar met gezond verstand en een open geest,
Bereikt men vaak meer, 
Dan de ijzeren hand telkens hoog op te steken.
Ik heb de Leeuw van Vlaanderen gekeken,
Om de wereld te begrijpen door de ogen van grootste partij van het land,
Maar die moedige strijd van het boerenleger tegen edellieden,
Met recht en rede gestreden en gewonnen,
Is toch van een ander tijdperk,
Moeten we ons niet met de problemen,
Van de 21ste eeuw bezighouden,
En wat voorbij is trachten te vergeven?
Zonder ooit op gelijk welke manier,
Aan de mensenrechten, 
en het respect ervoor,
Onze voeten te vegen.
De winnaars van dit hele gebeuren,
Zijn de mensen.
Power to the people!

Erat lux hominum! Haec sane debita reverentia et egregia aestimatio!

"An unjust peace is better than a just war" - Ciccero